Mijn auto heeft mijn leven veel zinvoller gemaakt, en vooral veel zinvoller om gelukkig en tevreden te zijn. Toen ik voor het eerst begon te rijden, voelde ik opeens dat vreemde gevoel in me dat ik eindelijk iets groots had bereikt in mijn leven. Het was geen gemakkelijk begin, het is het begin dat het moeilijkst is. Je moet alles leren, alle verkeersborden leren en de wegen kennen waar je naartoe wilt. Je moet de wegen zo goed kennen dat je nooit verdwaalt en Praag gemakkelijk rondrijdt. Het ergste was als ik ergens heen ging waar ik niet zoveel van af wist, en dat begin was erg moeilijk voor me.
Ik weet dat er navigatie is, maar ik denk zeker dat navigatie je soms naar plaatsen kan brengen waar je niet heen wilt. Ik heb die ervaringen gehad, maar aan de andere kant moeten we nieuwe ervaringen verkennen omdat het leven bedoeld is om geleefd te worden zoals het van ons verwacht, en wij verwachten dat het leven geleefd wordt. Maar het is het leven dat wil dat we blijven leren. Ik was eigenlijk nog steeds aan het leren, ik leerde al mijn verkeersborden, al mijn vragen, en ik leerde dat allemaal, maar de praktijk van het autorijden is totaal anders. Ineens is het alsof je je niets aantrekt van de verkeersborden of wat dan ook, maar ineens voel je de auto en moet je er eigenlijk mee spelen.
Het rijden is eigenlijk een spel dat je leert hoe je goed moet rijden. Dat is wat mijn auto me heeft geleerd. Ik moest alle dingen leren die de auto van me vroeg en ik moest een beetje naar de auto gaan luisteren. Toen ik eenmaal leerde hoe ik mijn auto moest besturen, voelde ik ineens dat de auto comfortabeler was en nog belangrijker, dat hij naar me luisterde, want als je de koppeling in de versnelling zet, moet je dat eigenlijk geoefend hebben en weet je eigenlijk hoe je de auto moet besturen. De auto voelt het eigenlijk allemaal aan en jij voelt het ook, want hoe meer je de auto test en hoe meer je ermee speelt, hoe meer ervaring je krijgt en dat is precies wat ik kreeg.